تابستون

خورشید داغ دوباره اومد. البته یادم رفت بگم سلام؛ پس سلام!

از دست این گرما؛ هر روز بیشتر و بیشتر میشه. با این گرمام کسی حوصلة فکر کردن نداره. می‌تونم برم پشت کامپیوترم بشینم و کلی بازی کنم اما چون پنجره، کنار کامپیوترمه، از گرما جوجه‌سوخاری می‌شم. آخه یه وقتایی یهو یه باد خیلی گرم از پنجره می‌زنه داخل و لپای آدم گورجه فرنگی می‌شه که مامانم به شوخی می‌گه: لبوی مامان، چطوری؟! اگه بابامم ظهرا بیرون نباشه، یه چیزی حتما حتما بهم می‌گه.

گاهی هوس می‌کنم از پشت کامپیوتر بیام کنار و برم روی تختم دراز بکشم و پرده‌ها رو کنار بزنم و واسه خودم با ابرا شکل  دربیارم؛ اما بعضی وقتا پرنده‌ها مزاحم آدم می‌شن و تخیلات آدمو به هم می‌ریزن.

بعضی وقتام مامانم یه جوری نگام میکنه، می‌گه: اگه پرنده‌ها مزاحمت می‌شن، تلویزیون و ماهواره کلی برنامه داره، برو بشین نیگاه کن! خودمم از گرمای خورشید کلافه می‌شم و می‌رم بیبی‌تی وی نگاه می‌کنم.

بابام می‌گه: مگه تو آخه بیبی هستی دختر که این جوجه بازیا رو نیگا می‌کنی؟

دیگه چی بگم براتون از تابستون که یه خوبیایی هم داره. درخت توی حیاطمون میوه‌هاش داره کم کم می‌رسه و تولد منم داره کم‌کم می‌رسه. به هیچکی چیزی نگفتم تا ببینم کسی تولدمو یادش هست یا نه؛ اما انگار نه، هیچکی حتی حرفشم نمی‌زنه. یه هفته دیگه یعنی 15 تیر تولدمه.

باغچة خونه‌مونم حسابی سبز شده که البته نه؛ داره زرد میشه.

واااااااااااااااااای!

دیگه حال نوشتن ندارم. نوشتن با یه انگشت کوچولو، اونم توی این گرما، واقعاً عذابه.

دوستای خوبم از نظراتتون ممنونم!

راستی، عید مبعث بر همه‌تون مبارک باشه!

بای