بارون

پریشب دلم هوس یه بارون مفصل کرده بود که دلم می‌خواست بباره. خیلی وقت یادش نبودم. یاد زمان کلاس سومم افتادم یه دوست داشتم به نام «آیدا» ؛ دختر خیلی با ادب و نجیبی بود. دلم می‌خواست بدونم کجاست .حالا نمی‌دونم کدوم راهنمایی می‌خواد بره.

خلاصه آیدا بود که خبرِ اومدن یه بارون سیل‌آسا رو بهم داد و با همدیگه به هرکی تونستیم، خبردایم وبه هرکی می‌گفتیم، از تعجب شاخ درمی‌آورد؛ آخه شهر ما توی یه ناحیه خشک و خیلی گرمه و حالا هر چی دعا می‌کنم بارون بیاد، نمی‌آد. به مامانمم می‌گم: مامان تو دلت برای بارون تنگ نشده؟ میگه: چرا؛ دل همه برای بارون تنگ شده.

دیشب وقتی شام می‌خوردم، به پنجره نگاه کردم و واقعیتشو بهتون بگم، دلم برای بارون ضعف کرد. دلم یه بارون می‌خواد. اون وقت خیلی خوشحال میشم. بهترین راه اینه که نقاشی بارون رو بکشیم؛ ضرر نمیکنین.

چند ماه پیش با رنگ روغن، توی مدرسه با خانوم هنر و بچه‌ها نقاشی بارون روکشیدیم. هرکی باید از خلاقیت خودش استفاده می‌کرد. بارون من طلایی‌رنگ بود.

کوچولوهای مهربون! از نظرهایی که می‌دین ممنونم؛ من می‌رم ناهار بخورم؛ زود برمی‌گردم.

وای‌ی‌ی‌ی ... گوشوارم از چفتش دررفت. الان می‌آم. به به نهار (یا به قول بابام: ناهار) هم خوردیم. اوه‌ه‌ه‌ه ... تشنم شد. الان می‌آم. الان ساعت 12 است، هرکی جواب این سوالو بده، برندس.

به نظر شما چند درصد احتمال داره الان بارون بیاد؟

راستی این چند وقت دلم می‌خواد برم شهر بازی؛ نظر شما چیه؟

راستی چند وقتیه پسر خالم «کیهان» رو ندیدم؛ دلم خیلی براش تنگ شده. آخه من خیلی دوستش دارم. کاراش خیلی قشنگه و ما بعضی موقع‌ها مسابقه دو می‌دیم و اون برنده می‌شه؛ البته وقتی من پاهام درد می‌گیره  و میخوام بهش یاد بدم که دعا کنه. وقتی می‌ریم خونه‌شون، باهم بازی می‌کنیم.